Kasam Shaqir Vela: PO AI QIELl

Po ai qiell që
mba Diellin dhe yjet
të cilat ndrijnë
dhe borën e shkrijnë
po ai qiell
mba retë e rrufetë
dogmat edhe fetë,
që reshin e
bubullojnë,
vetëtimat vetëtijnë
djegin gur e dru
e bëjnë shkrumb e hi
po ai qiell
vran e kthjell
astu si do vetë
s’pyet askënd
për dëshira muzikore
me porosi, apo
fontanë kërkesash
në avlli!
ai, herë i vrënët
e herë i kthjellët
në vazhdimësi!
e herë me diell
herë me shi
po ai qiell
i mba në gji
yjet e pasosur
dhe po ai qiell
nën sqetullën e vet
e mba mjegullën
fort të inatosur!
madje nën te ka
dhe njerëz
koxha të marrosur!
me kokë fare të krisur
mbushur me gënjeshtra
shpirt katranosur
përplot gabimesh
akoma pa ia nisur,
bëjnë punën e sosur?!