Lulzim Breznica: E PASHË NJË NJERI...

Sot
E pashë një njeri
Mes turmës
Ecte në paterica.

Dimër i ftohtë bënte
Ai s'kishte të mbathura as xhaketë,
Në gjoks e shtrëngonte diçka,
Diçka që heshtja e fliste vetë.

E pashë se nuk m'i ndante sytë,
Sytë e bërë gjak.
Sa i përshpirtshëm lëngimi!
Nga mosha ai s'dukej plak.

Dikund e kishte harruar koha,
Ndoshta vetëm muri strehë i bënte,
Ai s'fliste në sytë e tij,
Lum dhembje pashpresë rridhte.

U largova i prangosur në heshtje,
Ai,asnjëherë sytë s'mi ndante,
Erë dimri ngrinte akujt mbi paterica,
Ndërsa mua kokëulur, shpirti më qante.