Ymer Nurka: MARRSH I VITIT 1992

Nëpër turmë, nëpër zhurmë,
i pa udhë po le gjurmë, me babëzi
Herë i zi, herë i murrmë, 
zgjatet vargu e stërzgjatet, lukuni
Me lëvdata, si shamata, me lëngata
kaq te gjata si mërgata, lemeri
Ne të pritëm, porsi dritën dhe të ngritëm
e të ngjitëm si të ishe perëndi

Ja, ti erdhe dhe u derdhe dhe na shtrydhe
dhe na zverdhe, si limoni
Ditë pas dite, nëpër vite u zvarrite,
ja u ngjite dhe u ngrite, për tek froni
Dhe na shave dhe na vrave
dhe na ndave e përçave si demoni
Ja dhe gjyqet, ja dhe kryqet, ja dhe qyqet,
që na presin, ja dhe honi

Si na ndrite e spërndrite, brohorite
dhe u shite, ti nga qëniet më i rralli,
Si na ndrydhe, ti na ndyve e na rope
e na shtyve nëpër kurthe, porsi halli
Pa na cyte, kacafyte, ti na mbyte
dhe na zhyte nëpër llucë, përsëgjalli,
Edhe jetën, si na vele, ti na nxive
e na shkele me këpucë, porsi djalli

Si na thinje dhe na mardhe, ti na nginje
dhe na zbardhe veç me shpresë
Nuk u tkurre veç u mburre dhe na rrejte
dhe u fryve me ca bejte, si këndes
Ngado ike, edhe shkove, na u ngjite,
porsi rrodhe dhe na vodhe ti, çdo pjesë
Na u turre dhe na ndoqe dhe na poqe
dhe na pshurre majë kresë.