Përtej lartësive të shpirtit lëshohej..., si mes darkave shtjellonte dhe mblidhte... kode në mistere dashurie e zgjonin dhe i fshihnin... fantazitë?...Si ato sirenat e mbytura por jo të humbura në keqtrajtim, shpirtin e saj provokonte si një gjendje letargjike e pushtonin... hije dhe Heshtjet?...
Heshtjeve mbetej dhe linte gjithmonë... tendosur sistemin nervor por jo mbi triumfet e tyre aty, zbërtheheshin si traumat.
Traumat?...
Provokonin... zgjidhjet mbi kodet farmaceutike i kërkonte dhe i zbulonte, tronditjeve kërkonte!...
Ekuilibrat, edhe ato e provokonin, jetës... që e testonte trishtimeve të saj mundohej të akomodonte, ç’do mendim. Shpirtin gërryente mes humnerash, izolohej këmbënguljeve por dhe ato, ngarkuar mëshirave të largësive traumatizohej.
Sa largë!...
Largë deshirave gjendej… të ftohtit, e mbështillte dhe e mpinte me ndjenjat e Dhjetorit, aty diku kishte nisur dhe dashuria, mbështjellur acarit dimror nuk di... në triumfon.
Përpiqej... ai, zgjidhte enigmat e joshjeve kur ushtroheshin tërheqiet e lodhura, shpirtit…lidheshin pyetjeve pa fund përplaseshin si rrotullimet e trajektoreve por dhe ato, pa destinacion.
Erdhi, erdhi sërish erdhi.... Dhjetori?... I shkujdesur mbi plagët e lëna ngricave... dhe frymëmarrjet e dimrit dhe pse lëshonte... hukatjet e saj… të ngrira edhe ato në Dhjetor si netët e shkurtëra.
Sa ftohtë…!
Të ftohtit dukej se ngjallej çdo ditë dhe netëve... përsëritëse, të njëjtat harkime, të njëjtat... dyshime merrnin dhe jepnin jetës… faktorin zehtësi.
Levizjet, të pa matura dhe të shkujdesura edhe kur kthente kokën, reflektonin kapriçot dhe nervat… përforconin shkujdesjet nu duan përllogarije të përgatitura si të tilla, paaftësi.
Shpesh i përziente me krenarinë e saj, të sundonte dhe të kontrollonte…triumfet e dëshirave, humbjeve i përballte dhe... kur mendonte se fitonte shtronte... dëshirat e vështrimet?...
Nuk donte t’ i kthente pas dhe pse e bluanin... mendimet.
Me to i reflektonin... dobësitë, shpirtit i ndjente... , me kohën reflektuar dhe në momentin e duhur mendonte se shtronte radhazi, pyetjet?... Shtirëse dhe pa qellim.
Ngjanin mjeteve motorike që nuk njohin levizjet pa furnizime, energjish.
Përpjekjet, avanconin qellimeve dhe mbi dëshira linte, veten. Mes hijeve dhe heshtjeve e linte... dhe ato e ndiqnin pas gjer në pragun e dritës.
Aty thyhej dhe mendimeve të saj sërish, nuk kthjellohej.
-Tundi kokën në mënyrë instiktive, përmendi fjali nga fjalimet e saj " nga më të goditurat..."mendimet, nuk i afroi për gjykim.
Ndodhte shpsh të trajtonte…. po atë mendim, pa kufizime shpirtit?...
-Dhe, pa mbaruar mirë mendimin e saj iu drejtua!...
Sa kohë duhet që shpirti të jetë i lirë dhe çlirohet errësirës?...
Momentet, përplaseshin si hijet, hapësirave të pa ndriçuara dhe burimit... dritë.
Kur e çlironte drita, reflektonin mendimet.... në imazhin e trupit të errët, vetëm drita e zbulon...!
Shpirtin e saj të thyer dëshirave dhe dashurisë, nuk u u përball po provokohente!
Sa shumë e shijonte!... Jetën?...
Në perandorinë e dashurisë nuk mundi…, të jetojë, dritën, me orët e zgjimeve, nuk mund ta provokojë.
0 comments:
Post a Comment