LULZIM BREZNICA: MË FAL ATDHE

Më fal
Që s’ktheva mbrëmë!
Kohë e keqe mori!...

Gurët lëvizën fushat
Fryma u nda copash.

Ku mbetën rojet e bjeshkës?
Erërat kah shkuan ..?!
Ua lash,
Në besë Atdheun!

Tash me këtë grusht dhè
Të huaj
Flas me veten,
Më fal Atdhe
Që s’bëra asgjë për Ty!

Vallë,
A do të më lajë Drini i Bardhë? !...

KATËR VITE

Stinë vjeshte puthte qiellin e mvrejtur,
Erërat mbledhnin retë të sillnin shi,
Malli i mpleksur dridhej si gjeth i sfilitur,
Në mes trazime kujtimesh u shfaqe Ti.

Erdhe,e veshur në fustan të bardhë nusërie,
Si një medaljon dielli ruajtur për zemër,
Nga vjeshtë shirash, sakaq u bë verë,
Atë çast kur mallit i'u hodhe në prehër.