Ramiz Kuqi: Cikli poetik "Para Gjergjit"

KRUJË

Para Gjergjit përulet koha stinët
Senatorë flamuj gjeneralë

Gurët shpalosin ëndrrat e kombit
Dielli shkëndijë zjarri xixa strallë

Evropa kafshon buzët hartën
Mëkatet kokëulur rikthehet në gjumë

Po malet e lisat e gjatë me fyej
Tundin krahët ëndrra t'u bëhet lumë

Para Gjergjit veç do kalemxhinj të krisur
Nxijnë emrin e tyre për disa florinj

Para Gjergjit përulet koha stinët
Për(u)len dhe do faqezinj !

PO IK

Fjala e bukur e besës si lejlekët
Nëpër re vjeshte e shi qielli të ftohtë
Si një varkë e shpuar që endet nëpër det
Me një shportë kujtimesh lidhur në nyje
Natën udhëton nëpër kulla kuvende fisesh
Te balli i oxhakut janë ulur portrete me florinj
Në letër e dorë
Nënshkruajnë dosje fjalë evrope emri im
Grisur rri në skaj të këtij horizonti Ora e fatit
Për faqe të dheut
Zëra predikuesish më kthejnë në vitet e mbrapshta
Kur nata ishte mbushur me gogol të frikshëm
Që shponin qiellin me gjilpërë e Un' i ndezur
Fikej ngadalë
Udhët ishin mbushur me qe e kuaj zëra të tokës
Përtej Izmirit e Bursës toka shterpë
Një qiell i ri mbulonte ëndrrat çdo natë
Zëra predikuesish më kthejnë në vitet e mbrapshta
Bukëshkalët !

RRUGËT

Sa të gjata pa kufinj
Të largëta
Udhë idhnake

Herë edhe të frikshme
Si hije
Me germa të panjohura

Në çdo hapërim
Si trok kali

Rrugë me shi !

KOKËN LART

Kur të gjuajnë me gurë , mbaje
Fjalën e urtë ruaje për mikun
Në sofrën e kullës shtroje 
Me një gotë verë
Zogut hapja dritaret e shpirtit
Për një fjalë e bimē të keqe
Mos e hjerr një arë me kallinj
Bukën shtroja
Atij që ndjell me fyell
Tufën e harlisur, këngēn
Për një lindje të agimit
Me diell
Kokën lart!