Prend BUZHALA (poezi): NGA LIGJËRIMET E NJI PLAKE NË DITËN E SHËN PREMTES

(Në tri rruzare)

(RRUZARJA E PARË):

Mos harro:
Emni i Gjergjit, i atij t’moçmit, nga Loza e Kastriotëve,
asht trashëgues i rranjës sonë, i emnit tonë e i gjakut tonë.
Emnin e tij na e përmendim
e, e përtrijmë në martesa e kur bajmë kunorë te lteri;
ditën e Zisë, kur i çojmë në vorr ma t’dashtunit
dhe në ato dekika, kur na humbin e na qesin fare.
E pagëzojmë fëmijën tonë dhe lidhemi me Gjergjin tonë,
kur e dhezim zjarmin n’calik t’votrës
a qirin për festa e për Shëngjergj,
kur i lulojmë dyert me lulet e Shëngjergjit.
Nga nji Gjergj e kemi pasë në krejt ato tefteret e ushtrive t’hueja,
kur na i kanë marrë djemtë nëpër ushtri t’veta,
nëpër hapsane,
kur na i kanë ba sejmenë t’pashallarëve
a kur na i kanë degdisë si asqerë e jeniçerë n’Jemen a n’Anadoll.
Nga nji Gjergj e kishim, kur na e varshin nji njeri n’konop
A kur e vrasin mbas shpine.
E hala e varin e, e mbysin.

(RRUZARJA E DYTË):

Mos harro:
kush asht tash edhe ky Gjergji ynë,
djali ynë, që e çuem n’kishë?
Tash e shohim, tash s’e shohim.
Na fëmijëve e nipave ju kallëzojmë
bash ato kallëzimet ma t’bukura për Gjergjin tonë.
Secili thotë: unë e kam emnin Gjergj.
E pra, na emnat i kemi krejt ndryshe,
po te krejt këta emna asht ai emën.
Te emnat e të dekunve e te emnat e të gjallëve.
Ai asht te emnat e shumë vorreve
e te emnat e shumë kishave,
te emnat e kullave, maleve, ujnave,
te emnat e luleve e te emnat e festave.
Te shumë kryqe mbi Dhé e nën Dhé.
Te emnat e cubave t’malit.
Asht i mfshehun, t’duket sa humb krejt,
e mandej krejt pa pritë e pa kujtue,
ngjallet e bahet ushtar
e, ua nxen pritën zabitve t’mbretit.
Çon peshë nji krahinë dhe e dhez nji luftë.

(RRUZARJA E TRETË):

Mos harro:
nga nji Gjergj
për me peshue me emën e trimni,
e kem nxjerrë n’ secilën kohë.
Kush don me e kërkue Gjergjin,
ka me e gjetë te emni i vet.

(2007. Nga libri Prend BUZHALA: "TREGIME TË SHENJTA", Shkup 2014, Botimi II, Prishtinë 2014.)