Bajrush Imer Bunjaku: IK TY MALLË - TY MALLËNGJIM

Me flakë rufeje e llavë vullkani

Mos ma digjni shpirtin tim
Dhe zemrën mos ma përvëloni
E trupin mos ma dërmoni.

Ik ty mallë - ty mallëngjim
Mos sjellni ëndrra kaherë ikur
Mos provoni ta ndezni dritën
Nga fortuna kohësh që moti fikur.

Ik ty mallëngjim dhe ik ty erë
Lule pa ujë për t`i vaditur
Dhe pa rreze dielli për t`i ndritur
Mos më sjellni asnjëherë.

Dhe pa dashuri për t`i ledhatuar
Dhe pa aromë për t`iu shijuar
Dhe pa shpresë për mos t`u vyshkur
Lule mos sjellni në këte tokë copëtuar.

Ik ty mallë - ty mallëngjim
Lermani mendimin qetësisht të lundëroj
Gjakun vluar oksigjen i ri t`a freskoj
Një diell i ri dhe një herë të agoj.

Zemratë shqiptare t`i bashkoj
Flamuri i arbërit të valoj
Engjuj parajse të sjellin shqim
Me aromë dashurie për kombin tim.

Ah more mallë – more mallëngjim
Me shpatë zjarri mos m`i këput rrugët
Nga gjyshërit kaherë filluar
Me eshtra zogjësh ndërtuar.

Me lot nënash ujitur
Me lumenjë gjaku mbushur
Me zjarre shpirti kalitur
Me kurora nuseshë stolisur.

Ah! ty mallë - ty mallëngjim
Pezull q`po m`i mbani
Ndjenjat dhe shpirtin tim.

Ah! ty mallë - ty mallëngjim…