Ramiz Kuqi: Cikli poetik "PA HYRË NË VJESHTË"

PA HYRË NË VJESHTË

Rri bashkë me Fjalën si në kolonën
E njerëzve udhëve të pafund
I ngjajmë njëri - tjetrit në durim
Vjeshta ka nisur të trokasë
Nëpër rreshta
Gjethet një erë i përplas
Si një muzë mbushur me metafora
Vjen e ik tinëzisht kjo natë
Pa hyrë në vjeshtë
Ndjej se vargut i mungon
Si trungut tufëzat e trëndafilave
Rri bashkë mes Fjalës
Unë e qielli me njëmijë yje
Që zbresin ngadalë
Qetë nëpër faqe letrash
Pa bërë zë!

KUR MË TROKITE

Unë nuk të ndjeva
Po bëja gjumë
Në një ishull të pafund
Larg e më larg
Më mori deti me dallgë
Oh Zonjë flokëverdhë
Sa rëndë u zgjova
Për ta takuar Kohën
Që më grimcoi si duhanin
Kur më trokite ti Fjalë !

MBLEDH

Shumëzoj ditën
Me ekuacione të panjohura

Në mes të fletës së bardhë
Maja e penës dridhet !

Ç'KE MOJ ERË

Që fryn sonte si e çmendur
Fiuuuu! Nga malet me naze zbret
Ka diçka në shpirtin tënd
Që nata s'e njeh ?

KU KA DHEMBJE

Është një plagë shpirti
E thellë sa e detit
Nuk mbërrihet me asnjë fjalë !

KU KA DHEMBJE

Është një plagë shpirti
E thellë sa e detit
Nuk mbërrihet me asnjë fjalë !

TË BIE NË GJUNJ

Fjalë
Lum unë që të kam
Mos të kisha Ty
Do të ishte çmendur
Nata
Do të ishte vërbuar
Për një zog !

VEÇ KËNGËS

Asgjē
S'na ka mbetur
Sa i trishtë mëngjesi
Kur asnjë cicërimë zogu
Më nuk dëgjoj
Veç këngës...

TË BIE NË GJUNJ

Fjalë
Lum unë që të kam
Mos të kisha Ty
Do të ishte çmendur
Nata
Do të ishte vërbuar
Për një zog !