Charles Bukowski - Brenga e një manushaqeje të heshtur

Brenga e një manushaqeje të heshtur s’është për mua.
Une e di se shumë pleq tani kanë oren e çajit,
Kurse më parë shijonin grumësitë erë ndyra të Trockit.
Gota e vogël me wisky qëndron nën dritën elektrike.
Ja kjo është e gjitha
Miza fluturimin ndal mbi dorën time.
Ska gjë kjo është vetëm një dorë.
Por i prokupuar jam nga pamundësia e të qenit njeri.
Nuk mundem.Në Grejp Fruit shoh bombën atomike.
Pema ime mi fekondon eshtrat e përlotura.
Çfarë thua ?Miza!
Miza ec e jakë bën nën diellE veshur me të linjta.
Tregon kofshët.Vaginën tregon.
Trendafilet rozë rriten si fashistët.
Në gojë si tatuazh me është ngjitur miza
E cila rugëve të Parisit mban doreza heminguejane.
Dehem kur duhet të fle dhe fle kur duhet të dehem,
Asnjëherë nuk vendosa dot me veten rregull.
Të isha me i mençur
Më shumë ide do të kisha.
Miza m'u largua.
Në llogarinë time hodhi harxhimet e telegramit
Moj mizë,nëse dëshiron të kthehesh sërish .
Mizat janë me të këqia se gratë
Miza eshte e tillë që shumë herë
Ia ka hapur sytë hënës.
Më e poshtër se Miki Mausti apo Çarl Çaplini.
Gërvishti batanijen që mbaja mbi kokë
Shetit lart e poshtë nën dritën e verdhë
Si të vishte çorapet deri në gju.
Leviz për të gjetur pushkën lodër
Kruajtësen e dhëmbëve,apo një kockë akulli.
Bajgë!Papritur milingonat fillojnë ulerimën.
Pas koke,në qafë milingona…
Do te doja dikush të ma lëpinte por
Kur?Kush?Dreqi e di se kush dhe kur.