Ai u rrit përmes miteve dhe legjendave,
Edhe sot mbretëron në heshtje në tërrin e natës,
Si një imazh i gjallë gjurmë lë mbi rërën e nxehtë,
Me kokën e tij gjigande hënës i prek trarët.
Sytë e tij çdo gjë vështrojnë përreth,
Gulçon me dëshprimin e të vdekurve të gjallë,
Të clët në fillim në varr u ringjallën,
Ai vazhdon të digjet pa fund,duke luftuar si skllav.
Zgjohet në ankth nga ëndrrat me intriga të tmerrshme,
As vetë s’e kuptonte se n’mes përjetësisë është përherë monoton,
Në mbretërinë e bukurisë ngrihej një armik,kjo atë e trembte,
Pikërisht ky ishte një makth i heshtur,i verbër dhe monstruoz…
0 comments:
Post a Comment