Musa Jopulli - Unë jam poete e ikur shqiptare

Shikimi i saj shikim gjallërie në sytë e mi
N'udhëtim të shpirtit të saj liria e fjalëve t'mia
Në poet shkrihem si lisi në përkdhelje të diellit
Që ta shkruaj një varg fikcioni në bukurinë e saj
Në takim hëne në fund të një bregoreje nimfa ime
Në lartësinë e qytetit me pamje në detin e imagjinatës
E tashme me plagët e së kaluarëes n'artin e saj

Matematikisht i dehur i etshëm përjetësisht
Në çdo kupë në çdo hap në çdo varg në çdo fjalë
Letra më e bukur më e dhimbshme e dashurisë

Në butësinë e saj mora penën ta shkruaj një roman
E dashura ime metaforzohet n'elegancën e saj të magjishme
Lakuriqe në mes të vreshtës rrethuar me qetësinë e natyrës
Në të njejtën gjatësi retrospektivë dhe kohë e tashme n'ikje
Sy të kaltërt flokun krrela mollëzat e faqeve si rrush i pjekur

Mitologjia kjo teori e literaturës e folme filozofike qe në lindje
Zbrazëm kronologjinë e hostorisë me zërin e datave një nga një
Hipoteka e betejave...heshtje ...nëse lufta fitohet

Ky theatër pa pjesë deri sa kemi mundësi t'i shkruajmë mija faqe
Tema të qindra ndodhive kjo në ikje drama më tragjike dardane
Dhe dikur vonë ishte shprehur me një lot
Unë jam poete e ikur shqiptare

Kjo bukuri jo e qetë
Paradoksi i së kaluarës
E SOT !
*
Gota dhe Pena ime
Njera mu bë helm tjetra më shpoi në zemër !