Arqile Gjata: Dy Poezi

PËR TY VLORË

“Kur ika nga Vlora
e kyça detin në gjoksin tim,
të mos i dëgjoheshin jashtë meje rënkimet.
Kur më merr malli për të
shtrydh gjoksin
t’ia dëgjoj këngët e fëmijërisë.”

Nga vëllimi poetik “Gratë e poetëve” 2009

Eshtrat m’i mbillni buzë detit,
…i bukur do ishte varri im!!
Të gjithë kemi harruar të qajmë,
m’i vodhën lotët
njerëzit e tokës time.

***
Nëpër duar
më ka filluar t’më vdes koha.
Me krahë të hedhur mbi dritën e njohjes
pashë veten time aq të vogël,
sa një fije kashte.

***
M’u kujtua ikja e yjeve
nga frika e mureve të ftohtë,
për vajzën e bukur, që iku...
pa kthyer kokën pas

DUA TË FLAS ME TY VLORË

Dua të flas me ty Vlorë,
po mendoj...
të ngjisë shkallët e rivjerës
të t’vi pranë përsëri me puthjen e memories
të pështillem me erën e detit,
syri i diellit të më shuaj mallin
për fëmijët e lagjeve ku kam fjetur
të mbytem në aromën e luleve të limonit.

***
Shfletoheni Vlorën...
do gjeni madhështi, emra stërgjyshësh
e shumë varre të dashuruarish që nuk vdesin.
Shekujve t’u përkulemi,
t’i pikturojmë!
Ato shpesh marrinë flakë
e sytë kureshtarë të kohës
pëshpërijnë nëpër ullishte
dhe rrugët këndojnë këngët e agrumeve,
vajzat dhe djemtë e tu bukurinë
tënde mbajnë nëpër duar,
poetët po mbiellin pisha
të mposhtin druvarët
dhe unë po shkruaj letrën e dashurisë
qytetit tim...!

*nga vëllimi poetik, “Kur thinjet deti”!