Leshohej, përtej lartësive të shpirtit si mes darkave përmblidhte... kode dhe mistere dashurie që i zgjonin dhe i fshihnin... fantazitë?...Me zgjimet, si ato të sirena të mbytura por jo të humbura, në keqtrajtim shpirtin e saj po provokonte si gjendje letargjike e pushtonin... Heshtjet?...
Mes heshtjeve linte gjithmonë të tendosur sistemin nervor por jo triumfet e tyre që zbërtheheshin si traumat.
Traumat?...
Përmbi kodet farmaceutike kërkonte t’i zbulonte.
E provokonin, atë dhe jetën që e testonte trishtimeve të saj, akomodonte ç’do mendim dhe shpirtin, e gërryente mes humnerash, këmbëngulte por dhe ato, ngarkuar pa mëshirë largësish.
Sa largë!...
Largë deshirave gjendej… të ftohtit, dukej se e mbështillte dhe po u mpinte ndjenjat e Dhjetorit, aty ku nisi dashuria e tyre, nuk di në triumfon.
Dhe kur përpiqej të ushtroheshin të gjithë joshjet apo tërheqiet e lodhura të shpirtit…lidheshin pyetjeve pa fund, përplaseshin si mes rrotullimeve të trajektoreve por dhe ato, pa destinacion.
Erdhi, sërish erdhi.... Dhjetori?...
Sa I shkujdesur!...
Dhe ky, si fryma e dimrit lëshonte hukatjet… e ngrira, sërish në Dhjetor, trajektoret e natës të shkurtëra dhe… sa ftohtë… përsëritëse mbi të njëjtat harkime, të njëjtat... dyshime po merrnin dhe jepnin jetës… një faktor.
Kthente kokën dhe dukej se nervat… reflektonin dhe përforconin shkujdesjet, vetëm të tilla nuk mund të mbesin.
Ato.., i përziente me krenarinë e saj, kërkonte të sundonte dhe kontrollonte…, mes dëshirash dhe triumfesh humbjeve të saj.
Aty…, fitonte.
Ashtu si shtronte... vështrimet?...
Shpesh thoshte se nuk donte t’ i kthente pas, dëshirat,... e bluanin me mendimet.
Aty reflektonte dhe shronte, dobësitë, i ndjente shpirtit,që nuk reflektuan kohën dhe momentin e duhur duke I drejtuar radhazi!…
Pyetjet?....
Sa pa qellim dhe shtirëse, dukej se I ngjanin mjeteve motorike, pa furnizime energjish… nuk avanconin.
Ashtu e linte vetveten, mes hijeve… e ndiqnin pas gjer në pragun,... dritë.
-Tundi kokën, në një mënyrë instiktive... përmendi mendimet dhe ja drejtoi vetes për gjykim.
Ndodhte… dhe here të tjera të trajtonte…. Po atë mendim pa kufi?...
Sa kohë duhet që shpirti të çlirohet?...
Mendoi me vete.
Ishin momente reaguese mb të drejtat kur njeriu reflekton mendimeve, na tërheqin zvarrë si në prani të forcës së shpirtit.
Shpirti i saj, I thyer përmes dëshirave dhe dashurisë, nuk përballohej, po provokohente!
Sa shumë e shijonte!... Jetën?...
Mes perandorisë, së dashurisë nuk mundi…, të jetojë.
0 comments:
Post a Comment