Bajrush Bunjaku: ZOGJ TË DIELLIT

Ju zogj të diellit përgjakur
Mga ushtarët e kalit trojes
Në këmbë qëndroni
Tej oqeani do vie një shkëndi
Do i shëroj plagët e hapura
Jo nga zjarri e plumbat
Por nga dhëmbë gjarpërish të zi
Që trupin na e mbështjellën
Gjakun me bisht na e thithën
Qëndroni se do lindë një hënë e re
Dhe një diell i ri ndër ne

O zogj dielli
Kurr s`do të largoheni nga vargjet e poezisë
Që shpërthejnë nga gurrë e shpirtit
Si vullkan midis oqeani
Me ju krenohet qielli mbi këto male
Dhe foleja që ju rriti
Me ju flakërohet fytyra
Dhe rritet shpirti
Me ju e në jua lindi dashuria
Ju përcaktuat ardhmërinë
E kësaj cope toke e qielli
Fuqi i dhat dhe rrezeve të diellit
E kalit trojes nga meraku
Do i pëlcas zemra e mykur
Do i pëlcas barku i uritur.